سرویس سبک زندگی - معماری نیایشگاه ارامنه محله آرارات شاهکار معماری بی‌نظیری است که تهرانی‌ها آن را به نام کلیسای صلیب مقدس می‌شناسند. ...

به گزارش سرویس سبک زندگی جیرجیرک به نقل از فرادید - طبق اسناد وقتی ارامنه در ده ونک مستقر شدند و قلعه ارامه را ساختند نخستین کلیسای خود را به نام کلیسای «میناس مقدس» در میانه قلعه بنا کردند. اگر چه دیگر قلعه ای وجود ندارد ولی کلیسای میناس همچنان پابرجاست.

در سال ۱۳۶۵ هم سازه ای بتونی و بی نظیر به نام نیایشگاه صلیب مقدس در ورزشگاه ارارات بنا کردند. نیاشگاه صلیب مقدس دومین عبادتگاه ارامنه ونک بعد از کلیسای میناس مقدس است که با معماری متفاوت به دست مهندس «رستم وسکانیان» ساخته شد. این نیایشگاه که در گوشه جنوب شرقی مجموعه آرارات قرار دارد بی شک گویای نبوغ هنری وسکانیان است.

«مهرشاد کاظمی»، تهران پژوه، می گوید: «این نیایشگاه از معماری خاصی برخوردار است و سبکی نو و پیشرو در معماری محسوب می شود که تا قبل از آن در معماری کلیساها چنین سبکی وجود نداشت. هسته مرکزی این نیایشگاه با ۴ صلیب احاطه شده و ۱۶ نورگیر بنا طوری طراحی شده که با تابش نور خورشید تصویری همانند صلیب نمایان می شود. طرح این بنا تقلید سطحی از شمایل معماری سنتی کلیسای ارمنی را شکست.»

قالب گیری استثنایی و بتونی یکپارچه این بنا انقلابی در معماری کلیساها و نیایشگاه های ارامنه بود. در زمان طراحی این بنا اسقف ارمنی از مهندس رستم وسکانیان درخواست کرد تا بنا را تقلیدی از کلیسای قرن نوزدهم شهر «انطلیاس لبنان» بسازد.

وسکانیان پاسخ او را این گونه داد: «عالیجناب! یا همین را می سازم یا هیچ نمی سازم.» او بدون خستگی به مدت دو سال بر ساخت و ساز پیچیده و متفاوت نیایشگاه نظارت کرد و اینگونه شاهکار معماری ماندگار ارامنه در محله آرارات ساخته شد. بنایی که در نوع خود در جهان بی نظیر است.

نیایشگاه صلیب مقدس در میان غیر ارامنه به اشتباه به کلیسای صلیب مقدس مشهور شده است. در واقع این بنا یک «مادور» است. در معماری دینی ارمنیان، مادور یا چپل به نیایشگاه کوچکی گفته می شود که دارای محرابی مانند کلیسا باشد. این مادورها معمولاً در مکان های غیرمسکونی مانند مؤسسه های خیریه، بیمارستان ها، گورستان ها یا املاک خصوصی ساخته می شدند. همه ساله جشن بزرگ صلیب در این نیایشگاه تمام بتونی برگزار می شود.