سرویس سبک زندگی - در روزهای اخیر، بحثی با محوریت فرزندآوری در شبکه‌های اجتماعی داغ شده و موجی از واکنش‌ها و روایت‌های شخصی را به همراه آورده است. ...

به گزارش سرویس سبک زندگی جیرجیرک به نقل از برترین ها - برترین ها: در روزهای اخیر، بحثی با محوریت فرزندآوری در شبکه های اجتماعی داغ شده و موجی از واکنش ها و روایت های شخصی را به همراه آورده است. جرقه این بحث از توئیتی آغاز شد که کاربری به نام "گلفام" منتشر کرد؛ توئیتی که خیلی زود دست به دست شد و فضای گفت وگو را به سمتی تازه برد. او در توئیت خود نوشته بود:  "روزی که فهمیدم باردارم، وقتی به مامانم زنگ زدم، هی می گفت تو فقط بزا، بیار، بذارش پیش من، کاریت نباشه! هیچی خواستم بگم. زاییدم، دو سال و خورده ایش شده. اما اطرافیان فقط بیخودی حرف می زنن."

این روایت صادقانه و تلخ، واکنش های گسترده ای را به همراه داشت. بسیاری از کاربران با نوشتن تجربه های مشابه، از قول هایی گفتند که در دوران بارداری و تولد فرزند شنیده اند؛ قول هایی که در عمل کمتر به آن ها پایبند بوده اند. این ماجرا، پنجره ای شد برای بازخوانی تجربه های نسلی که گاه میان خواسته های فردی، انتظارات خانواده و فشارهای اجتماعی گرفتار آمده اند.

از وعده هایی که هیچ وقت عملی نشد تا حرف هایی که بیشتر بار سرزنش داشت تا همراهی، روایت ها نشان می داد که فرزندآوری، تنها به دنیا آوردن یک کودک نیست؛ بلکه شروع مرحله ای تازه و پیچیده است. محتوای پیش رو مجموعه ای از این روایت هاست؛ واقعی، گاه خنده دار، گاه تلخ، اما همگی برگرفته از تجربه زیسته شده کاربران. در ادامه همراه ما باشید با مرور این خاطرات که شاید بخشی از آن ها برای شما هم آشنا باشد.

کاربران چه گفتند؟

صبا نوشت: من مامانم هی رفت اومد گفت دومی رو بیار خودم میام نگه میدارم نشون به اون نشون که حتی برای زایمانمم نیومد. حالا من که به حساب حرف اون نیاوردم دومی رو ولی کلا خیلی جالبن.

قلمو یک زاویه پنهان را نشان داده: مادر من هم همین رو گفت و واقعا ۳ سال و نیم مثل کوه پشتم بود تو بچه داری ولی یه سری مسئولیت ها هست که اگه کسی هم بخواد نمی تونی از خودت سلب کنی و بعنوان مادر باید خودت بعهده بگیری.

نیکتا هم گفت: همه ی دوستای من که بچه دار شدن همین رو میگن. همشون می گفتن خونواده ی دو طرف گفتن تو بیار ما نگه می داریم ولی کمکشون نکردن. فقط دو تا از دوستای مامانم نوه هاشون رسما نقش بچشون رو داره و همیشه پیششونه.

نامی هم نوشت: هر چقدر هم بقیه ساپورت کنن آخرش بچه خودته بیخ ریشت و باید خودت بیشتر زحمتش رو بکشی برای حرف دیگران و با وعده بقیه بچه نیارید به ظرفیت خودتون نگاه کنید.

میم: فامیلمون کلا به امید مادرش می زاد. با اینکه مادرش گفته بود من نمی تونم بچه بزرگ کنم و کمرم رو عمل کردم و تو کار خودم موندم، دومی هم حامله شد و انداخت گردن مادرش. خودش کارمنده و عملا مادرش پرستار بچه هاشه.

مهرناز توصیه ای دارد: شما هم نباید توقع داشته باشی بچه رو بزاری پیش مامانت(در حد کمک فرق داره خیلیا رو دیدم بچه کلا خونه مادربزرگش بزرگ میشه انقد که اونجا هست) یکی از دوستای من با خواهرش الان همین مشکل رو داره. از وقتی بچش دنیا اومده این بندگان خدا رو گرفتار کرده، انقد که دم به دقیقه بچش رو می زاره خونه اینا.

الیناز: منم همیشه میگم بقیه بچه رو به عنوان یه اسباب بازی زنده می خوان، یکی که گهگاه سرگرمشون کنه و تموم مسئولیت بچه با پدر و مادره. به ویژه مادر. اینکه خسته شدی و نیازی داری کمکت کنن برای کسی مهم نیست.

اوین مخالف توئیت گلفام است: زاییدی واسه خودت زاییدی. تو مادری وظیفه خودته. دیگران هرچی هم بگن یا حرفه یا لطف، نباید توقع کنی. هیچکس موظف به نگهداری نیست حتی برای یکبار. پدر و مادر هم اگر اینکار رو میکنن خیلی لطف میکنن.

لی لی نوشت: اینکه رو حساب حرف بقیه زاییدی نشون دهنده عدم بلوغ فکریت بوده وگرنه آدم عاقل وقتی فکر بچه دار شدن می افته که توانایی جسمی،مالی، فکری و تایمش رو داره. حالا مامانت یه تعارفی زد جدی حساب کردی رو کمکش؟ چقد می تونست کمکت کنه مگه؟

رامین که البته از دسته متوقعان است: چه کمکی، بلد نیستن واقعا هیچکاری. غذا رو به زور می کنن دهن بچه، سنشون بالاست دنبال بدوبدوهای بچه که نمیتونن برن، هی میخوان بکن نکن به بچه بگن، این کثیفه اون تیزه اون خطرناکه و الی اخر. بهترین کاری که میتونن بکنن اینه که غذا درست کنن و خونه تمیز نگه دارن. مادر و پدر باید خودشون به بچه برسن.

سپهر: راستش مادر خانم من که سنگ تموم گذاشت زمان به دنیا اومدن دو تا دخترام. تا دو ماه کامل از همسرم و بچه ها و حتی من پرستاری کرد. ساعت ده که می شد می گفت آقا شما برو استراحت کن باید صبح زود بری سر کار، در هم ببند صدای بچه مزاحمت نشه.

شاتوت: بابای منم به داداشم می گفت زن بگیر، پنج سال اول خودم خرجتون رو میدم. نشون به اون نشون که یه وقتایی خرج ما رو هم داداشم می داد. واقعا پدر مادرا تو جوگیری یه چیزی میگن فقط!

و سارا که قابل تامل نوشته: بچه دار شدن فقط انجام کارهای سخت فیزیکی و بی خوابی و تجربه تنش های روحی و.. نیست. یک مسئولیت بسیار سخت اجتماعیه که هر شخصی با توجه به توانایی هاش انتخاب می کنه آیا فرزندی را به این جهان اضافه کنه یا نه؟ اگر به خاطر نظرات دیگران فرزندآوری کنیم در اصل خیانت به خودمان و آن بچه کردیم.