سرویس سبک زندگی - کاشت نگین، فراتر از یک مد زودگذر است و در بخش‌های مختلفی از بدن مانند پوست، دندان و ناخن قابل اجرا است. اما این روش جذاب، علاوه بر زیبایی، نکات مهمی دارد که پیش از انجام آن باید به خوبی شناخته شوند. ...
به گزارش سرویس سبک زندگی جیرجیرک به نقل از آسمونی - در دنیای پرشتاب مد و زیبایی، افراد به دنبال راه‌هایی برای برجسته کردن ویژگی‌های منحصر به فرد خود و ایجاد ظاهری متفاوت هستند. یکی از این روش‌ها، کاشت نگین است. این روش به افراد اجازه می‌دهد با استفاده از طیف وسیعی از جواهرات و نگین‌ها، زیبایی طبیعی خود را تقویت کرده و جلوه‌ای درخشان‌تر به چهره و بدنشان ببخشند.کاشت نگین در بخش‌های مختلفی از بدن مانند پوست، دندان و ناخن قابل اجرا است و علاوه بر زیبایی، نکات مهمی دارد که پیش از انجام آن باید به خوبی شناخته شوند. در این مقاله، قصد داریم به بررسی جامع این موضوع بپردازیم. از انواع مختلف نگین‌ها و مواد مورد استفاده در آن‌ها، تا روش‌های کاشت، مزایا و معایب هر یک، و مهم‌تر از همه، مراقبت‌های لازم بعد از کاشت و نکات بهداشتی که باید رعایت شوند. اگر شما نیز به دنبال ایجاد یک تغییر خاص در ظاهر خود هستید، دعوت می‌کنیم تا در ادامه این مطلب با ما همراه باشید.
روش‌های مختلف کاشت نگین
کاشت اکسسوری زینتی، یکی از تکنیک‌های زیبایی برای افزایش جذابیت ظاهری است که در برخی نقاط بدن، مورد استفاده قرار می‌گیرد. کاربرد این روش بیشتر در میان جوانان رایج است که در آن از جواهرات و نگین‌های بسیار متنوعی استفاده می‌شود. کاشت جواهر به دو صورت سوراخ کردن پوست یا همان پیرسینگ و یا با استفاده از چسپ انجام می‌شود. کاشت از طریق سوراخ شدن پوست عوارض بیشتر و همچنین درد بیشتری نسبت به استفاده از چسپ دارد.
سوراخ کردن پوست (پیرسینگ)
سوراخ کردن پوست جهت کاشت، از چند طریق انجام می‌شود:
میکرودرمال
در این روش، کاشت فقط در قسمت‌های صاف بدن انجام می‌شود و پزشک متخصص، قلاب فلزی یا جواهرات را در آن جای می‌دهد. این روش بسیار دردناک است و حتماٌ باید در یک محیط کاملاٌ استریل شده، انجام شود.
پانچ
این روش توسط یک دستگاه انجام می‌شود که دقت بالایی دارد و عمق سوراخ به اندازه مشخص، روی دستگاه تنظیم می‌شود. در کاشت جواهر از طریق پانچ، یک طرف سوراخ روی پوست و طرف دیگر آن به شکل L زیر پوست ایجاد می‌شود اما در روش میکرودرمال، هر دو طرف سوراخ روی پوست قرار دارد. استفاده از دستگاه پانچ جهت انجام این کار، نسبت به روش میکرودرمال متداول‌تر است و از ایجاد سوراخ خیلی عمیق روی پوست، جلوگیری می‌کند. سوراخ ایجاد شده برای کاشت جواهر زینتی نباید خیلی عمیق و بزرگ باشد زیرا باعث تجمع باکتری، عفونت و امکان افتادن نگین یا فلز درون پوست خواهد شد. همچنین سوراخ ایجاد شده نباید خیلی ریز و کوچک باشد زیرا باعث ایجاد چین روی پوست و ظاهر ناخوشایند در پوست می‌شود.
استفاده از چسپ
این روش نیاز به تزریق مواد بی‌حس‌کننده ندارد. برای چسباندن نگین باید از چسب‌های مخصوص استفاده شود. این روش بیشتر برای کاشت برروی ناخن، مورد استفاده قرار می‌گیرد.
انواع کاشت نگین
این کار معمولاٌ روی پوست، روی ناخن و روی دندان انجام می‌شود. در ادامه به بررسی هرکدام از این موارد می‌پردازیم:
کاشت نگین روی ناخن
یکی از روش‌های طراحی ناخن، استفاده از نگین می‌باشد. انجام این کار برای دیزاین ناخن در بین خانم‌ها و دخترهای جوان، بسیار پرطرفدار است و مورد استقبال زیادی قرار گرفته‌است. نگین‌های دیزاین ناخن، دارای رنگ‌ها و شکل‌های متنوع هستند و از مواد مختلفی مانند سنگ‌های قیمتی مصنوعی، کریستال‌ها، مهره‌ها و الیاف گوناگون، تشکیل می‌شوند. نگین‌ها را می‌توان به‌صورت تک‌نگین یا گروهی با یک طرح خاص، بر روی ناخن‌ها قرار داد. انجام این کار، به کمی دقت و ظرافت نیاز دارد.
برای کاشت جواهر روی ناخن، ابتدا لاک مورد نظر را برروی ناخن بزنید و اجازه دهید لاک کاملاً روی ناخن‌هایتان خشک شود. سپس نگین‌ها را با استفاده از موچین و یا قلم مخصوص بردارید و سطح زیرین آن را با برق ناخن و یا چسپ مخصوص آغشته و سپس نگین را بر روی ناخن چسبانده و فیکس کنید. در آخر نیز یک لایه نازک لاک ژل بی‌رنگ را به قسمت نگین بزنید تا مطمئن شوید که نگین درجای خود فیکس شده و نمی‌افتد.
کاشت نگین روی پوست
در این روش، کاشت جواهر از طریق میکرودرمال یا دستگاه پانچ در هر نقطه‌ای از بدن مانند بینی، مچ دست، قفسه سینه، گونه، لب، گوش، گردن و... انجام می‌شود. کاشت اکسسوری زینتی روی پوست، درواقع یکی از انواع پیرسینگ یک‌طرفه در سطوح صاف بدن محسوب می‌شود. در این نوع، یک طرف پیرسینگ زیر پوست قرار می‌گیرد و به‌چشم نمی‌آید.
عوارض کاشت نگین روی پوست
ممکن است چند ساعت تا چند روز اول پس از کاشت، مقداری ترشح خونی و کبودی وجود داشته‌باشد که رفع می‌شود. برای جلوگیری از گیر کردن نگین به لباس یا وسایل، روی آن را با گاز استریل پوشانده و به مدت دو هفته با سرم استریل شستشو دهید تا دچار عفونت نشوید. کسانی که عمل جراحی دارند، باید قبل از عمل پیرسینگ را از پوست خود خارج کنند. همچنین انجام این کار برای افرادی که سابقه بیمارهای ناشناخته، گوشت اضافی و حساسیت به فلزات دارند، خطرناک است و ممکن است باعث ایجاد عفونت در بدن آن‌ها شود.
کاشت نگین روی دندان
این نوع کاشت در دندان پزشکی جزو اقدامات درمانی محسوب نمی‌شود، بلکه برای زیبایی دندان‌ها و داشتن لبخندی زیباتر انجام می‌شود. در صورت وجود پوسیدگی در دندان‌ها، روکش بودن دندان و یا داشتن بیماری لثه و جرم، باید اقدامات درمانی لازم انجام شده و سپس با تأیید دندان پزشک، کاشت انجام شود. معمولاٌ چند ساعت طول می‌کشد تا به نگین کاشته‌شده، عادت کنید.
نگین‌های کاشت دندان از بلورهای شیشه‌ای که برروی یک فویل آلومینیومی نصب شده‌اند، ساخته شده تا درخشندگی و جذابیت بیشتری ایجاد کنند. جنس نگین‌های استفاده شده برای این‌کار مهم هستند تا موجب ایجاد حساسیت نشوند و خاصیت ضد آبی داشته باشند. مرغوب‌ترین نگین‌ها از جنس کریستال برلیان یا طلا هستند که به‌صورت برجسته و با استفاده از چسب‌های مخصوص دندان پزشکی یا با ایجاد تراش کوچک روی مینای دندان کاشت می‌شوند. کاشت جواهر در مینای دندان بدون ایجاد برجستگی است و این نوع کاشت تقریباٌ دائمی محسوب می‌شود، اگرچه امکان برداشتن نگین به درخواست فرد زیباجو نیز وجود دارد. کاشت با استفاده از چسب‌های کامپوزیتی، معمولاً دو سال یا بیشتر دوام دارد. البته دوام برخی از نگین‌های کاشته شده حدود شش ماه است که ممکن است به دلیل چسب به‌کار رفته و یا درخواست فرد زیباجو باشد. دندان پزشک به راحتی می‌تواند نگین چسبانده شده برروی دندان را بردارد.
عوارض کاشت نگین روی دندان
انجام این کار به‌تنهایی، عوارض خاصی ندارد اما عدم مراقبت و رعایت بهداشت دهان و دندان، سبب تجمع باکتری در اطراف نگین می‌شود و در صورت ادامه این روند، ممکن است موجب پوسیدگی دندان‌ها شود. ممکن است برخی افراد نگران افتادن نگین و بلعیده شدن آن باشند. به‌طور کلی نگین‌هایی که برای کاشت در دندان استفاده می‌شوند، از فلزات مرغوب یا کریستال‌های کوچکی ساخته می‌شوند که دارای لبه تیز نیستند و درصورت بلعیده شدن، مشکلی ایجاد نخواهند کرد زیرا از بدن دفع می‌شوند.
نکات مهم کاشت از طریق سوراخ کردن پوست
کاشت( پیرسینگ) غیربهداشتی می‌تواند باعث انتقال بیماری‌های قارچی، پوستی و باکتریایی شود. آلوده بودن وسایل مورد استفاده، باعث انتقال بیماری‌های ویروسی خطرناک مانند هپاتیت و HIV از فردی به فرد دیگر می‌شود. البته شایع‌ترین بیماری‌های منتقل شده از این طریق، عفونت‌های انگلی، ویروسی و باکتریایی مانند زگیل، تبخال، زردزخم و ... است. بعد از انجام کاشت، حتماٌ باید از پماد آنتی‌بیوتیک موضعی استفاده کرد. بعد از 24 ساعت می‌توان محل سوراخ را شست‌وشو داد. در صورت وجود علائمی مانند تورم و قرمزی طولانی‌مدت، ترشحات و درد و التهاب شدید دور محل سوراخ شده، حتماٌ به پزشک مراجعه کنید. درصورت عفونی شدن محل کاشت باید برحسب تشخیص پزشک، داروهای آنتی‌بیوتیک، ضدقارچ و ضدویروس مصرف شود و نگین را تا زمان برطرف شدن عفونت، خارج کرد.
این کار بهتر است توسط پزشک یا فردی انجام شود که با بی‌حسی و اصول بهداشتی جراحی‌های سطحی، آشنا هستند. متاسفانه برخی افراد برای انجام این کار به آرایشگرها مراجعه می‌کنند. افراد غیرمتخصص درصورت وقوع اتفاقات غیرمنتظره یا واکنش آلرژیک به مواد بی‌حسی، قادر به کنترل وضعیت و انجام اقدامات درمانی لازم نیستند.
جمع‌بندی
امروزه کاشت نگین، یک روش محبوب در زمینه زیبایی است که بیشتر در میان جوانان رایج است. این عمل به دو روش سوراخ کردن و چسپاندن انجام می‌شود که نیازمند دقت و ظرافت و همچنین رعایت نکات بهداشتی است. درصورت تصمیم‌گیری جهت کاشت از طریق سوراخ کردن، بهتر است با متخصص مورد نظر مشورت کرده و تمام جوانب و ریسک‌های مربوط به این فرآیند را در نظر بگیرید. از انجام این کار توسط افراد غیرمتخصص جهت کاهش خطرات احتمالی نیز، پرهیز کنید.