سرویس سلامت - سوراخ کردن گوش، یک عمل ساده اما حساس است که لازم است با روش‌هاف عوارض احتمالی و همچنین مراقبت‌های لازم پس از آن آشنا باشید. ...

به گزارش سرویس سلامت جیرجیرک به نقل از آسمونی - پیرسینگ گوش، هنری است که از گذشته‌های دور تاکنون در فرهنگ‌های مختلف رواج داشته است و می‌تواند یک انتخاب جذاب و پرطرفدار باشد. اگر تصمیم به سوراخ کردن گوش گرفته‌اید، این مقاله راهنمای کاملی برای انتخاب محل مناسب، روش‌های ایمن و مراقبت‌های بعد از پیرسینگ خواهد بود. از انتخاب نوع پیرسینگ تا کاهش احتمال عفونت، همه چیز را در این مقاله خواهید یافت. پس اگر شما هم قصد سوراخ کردن مجدد دارید یا میخواهید گوش‌های فرزندتان را سوراخ کنید تا ادامه این مقاله همراه ما باشید.

مراحل سوراخ کردن گوش و مکان‌های رایج برای آن

سوراخ کردن گوش یک فرآیند ساده اما حساس است که نیازمند رعایت نکات بهداشتی است و به‌طور کلی، مراحل آن به صورت زیر است:

• مشاوره و انتخاب:‌ ابتدا با متخصص پیرسینگ در مورد محل مورد نظر برای سوراخ کردن مشورت می‌کنید و گوشواره‌ای که می‌خواهید استفاده کنید را انتخاب می‌کنید.
• تمیز‌کردن: محل مورد نظر با محلول ضدعفونی کننده تمیز می‌شود تا از بروز عفونت جلوگیری شود.
• علامت‌گذاری: متخصص با یک ماژیک استریل، محل دقیق سوراخ را روی گوش شما علامت می‌زند.
• سوراخ‌کردن: با استفاده از سوزن استریل یا تفنگ مخصوص پیرسینگ، سوراخ کوچکی در گوش ایجاد می‌شود.
• قرار دادن گوشواره: بلافاصله پس از ایجاد سوراخ، گوشواره استریل در آن قرار می‌گیرد.
• تمیز‌کردن و مراقبت‌های بعد از آن: محل سوراخ شده دوباره تمیز می‌شود و متخصص به شما نحوه مراقبت از گوش‌هایتان را آموزش می‌دهد.

محل‌های رایج برای سوراخ کردن گوش

• نرمه گوش: رایج‌ترین محل برای سوراخ کردن است.
• لاله گوش: قسمت بیرونی گوش که در امتداد لبه آن سوراخ می‌شود.
• هلیکس: قسمت بالایی گوش که به صورت حلقه‌ای سوراخ می‌شود.
• آنتی‌هلیکس: قسمت داخلی لاله گوش که به صورت موازی با هلیکس سوراخ می‌شود.
• تراگوس: برآمدگی گوش که در ورودی کانال گوش قرار دارد.
• ایندس: قسمت نرم گوش که در بالای لوب قرار دارد.
• کانالیز: کانال داخلی گوش که در نزدیکی لوب قرار دارد.

انتخاب جواهرات مناسب برای سوراخ کردن گوش

برای انتخاب جواهرات مناسب برای سوراخ کردن گوش، بهتر است به دنبال فلزاتی با کیفیت بالا و کم‌خطر باشید. فلزاتی مانند تیتانیوم درجه ایمپلنت، فولاد جراحی، طلای جامد 14 عیار یا بالاتر (نه آبکاری‌شده)، نیوبیوم و پلاتین گزینه‌های مناسبی هستند. این فلزات به دلیل سازگاری با پوست و مقاومت در برابر زنگ‌زدگی، احتمال ایجاد حساسیت و عفونت را کاهش می‌دهند. تیتانیوم و نیوبیوم به ویژه برای افرادی که به نیکل حساسیت دارند، مناسب هستند. معمولاً برای سوراخ اولیه لاله گوش از گل‌میخ استفاده می‌شود. اما برای سایر قسمت‌های گوش، می‌توانید از انواع دیگری مانند‌ میله‌های کوچک و حلقه نیز استفاده کنید.

مقایسه روش‌های سوراخ کردن گوش و انتخاب روش ایمن‌تر

پیرسینگ گوش، روشی محبوب برای تغییر ظاهر است. اما برای انتخاب روش مناسب، باید به ایمنی آن توجه ویژه‌ای داشت. دو روش اصلی سوزن و تفنگ برای پیرسینگ گوش وجود دارد. در روش سوزن، از یک سوزن استریل و توخالی برای ایجاد سوراخ استفاده می‌شود. سپس گوشواره از داخل سوزن عبور کرده و در محل سوراخ قرار می‌گیرد. این روش به دلیل امکان استریل‌کردن بهتر سوزن و کنترل دقیق‌تر فرآیند، از نظر بهداشتی ایمن‌تر تلقی می‌شود. همچنین، این روش به متخصص اجازه می‌دهد تا زاویه و عمق سوراخ را بهتر کنترل کند.

در روش تفنگ پیرسینگ، از یک تفنگ مخصوص برای ایجاد سوراخ و قرار دادن همزمان گوشواره استفاده می‌شود. این روش سریع‌تر است اما برخی معایب نیز دارد. تفنگ پیرسینگ ممکن است کاملاً استریل نشود و احتمال آلودگی وجود دارد. همچنین، فشار ایجاد شده توسط تفنگ ممکن است به بافت گوش آسیب برساند.

مزایای استفاده از سوزن:

• استریلیزاسیون بهتر: سوزن‌ها را می‌توان به راحتی استریل کرد و احتمال آلودگی را کاهش داد.
• کاهش خطر آسیب به بافت: فشار کمتری به بافت گوش وارد می‌شود.

معایب استفاده از تفنگ:

• خطر آلودگی بیشتر: ممکن است تفنگ کاملاً استریل نشود.
• آسیب به بافت گوش: فشار زیاد تفنگ ممکن است به بافت گوش آسیب برساند.

به‌طور کلی، پیرسینگ گوش با سوزن به دلیل مزایای بهداشتی و ایمنی بیشتر، روش ارجح‌تری است. اما تصمیم نهایی باید با مشورت با یک متخصص پیرسینگ گرفته شود. او می‌تواند با توجه به شرایط شما و محل مورد نظر برای سوراخ‌کردن، بهترین روش را به شما پیشنهاد دهد.

عوارض احتمالی سوراخ کردن گوش

پیرسینگ گوش، با وجود زیبایی که به ظاهر می‌بخشد، ممکن است با عوارضی همراه باشد. برخی از این عوارض عبارتند از:

• واکنش آلرژیک: فلزاتی مانند نیکل و برنج که در برخی جواهرات استفاده می‌شوند، می‌توانند باعث تحریک پوست و ایجاد واکنش آلرژیک شوند.
• عفونت: قرمزی، تورم، درد و ترشح از علائم رایج عفونت پس از سوراخ‌کردن هستند.
• مشکلات پوستی: تشکیل اسکار یا کلوئید (رشد بیش از حد بافت اسکار) از عوارض احتمالی دیگر هستند.
• بیماری‌های عفونی: در صورت استفاده از تجهیزات آلوده، خطر انتقال بیماری‌هایی مانند هپاتیت B و C، کزاز و HIV وجود دارد.

 زمان بهبودی پس از سوراخ کردن گوش

مدت زمان بهبودی پس از پیرسینگ گوش به عوامل مختلفی از جمله محل سوراخ شدن و نوع بافت آن بستگی دارد. به‌طور کلی، لاله گوش سریع‌تر بهبود می‌یابد و معمولاً 6 تا 8 هفته زمان می‌برد. اما اگر غضروف گوش سوراخ شده باشد، روند بهبودی طولانی‌تر بوده و ممکن است 4 ماه تا یک سال طول بکشد. برای اطلاع دقیق از زمان بهبودی، بهتر است با متخصص پیرسینگ مشورت کنید.

چگونه از پیرسینگ گوش مراقبت کنیم؟

مراقبت صحیح از پیرسینگ، نقش مهمی در جلوگیری از عفونت و تسریع روند بهبودی دارد. معمولاً، متخصص پیرسینگ دستورالعمل‌های دقیقی را به شما ارائه می‌دهد؛ اما رعایت نکات زیر نیز می‌تواند مفید باشد:

• تمیز نگه داشتن دست‌ها: همیشه قبل از دست زدن به پیرسینگ، دستان خود را کاملاً با آب و صابون بشویید.
• اجتناب از دستکاری بی‌مورد: از چرخاندن یا کشیدن جواهرات خودداری کنید. این کار می‌تواند باعث تحریک و عفونت شود.
• تمیز‌کردن روزانه: دو تا سه بار در روز، اطراف سوراخ‌ها را با محلول نمکی استریل یا گاز استریل آغشته به محلول نمکی تمیز کنید.
• پاک‌کردن پوسته‌ها: پوسته‌هایی که روی پیرسینگ تشکیل می‌شوند را به آرامی و با استفاده از گاز استریل تمیز پاک کنید.
• خشک‌کردن ملایم: پس از تمیز‌کردن، محل سوراخ شده را با یک حوله کاغذی تمیز خشک کنید.
• اجتناب از تماس با آب آلوده: هنگام شنا در استخر، جکوزی یا آب‌های طبیعی، از محافظ گوش استفاده کنید.
• تعویض مرتب روبالشی: برای جلوگیری از انتقال باکتری‌ها، روبالشی خود را به‌صورت مرتب عوض کنید.
• نگهداری جواهرات اولیه: تا زمانی که زخم ناشی پیرسینگ بهبود نیافته، جواهرات اولیه را در گوش خود نگه دارید؛ که زمان آن معمولاً بین 6 تا 8 هفته است.

زمان مناسب برای سوراخ کردن گوش

بهترین زمان برای سوراخ کردن گوش کودک، موضوعی است که نظر پزشکان در مورد آن متفاوت است. برخی پزشکان، این عمل رل در ماه‌های اول زندگی توصیه می‌کنند؛ زیرا در این سن، عصب سیستم عصبی مرکزی کمتر توسعه یافته است و کودک درد را کمتر احساس می‌کند. با این حال، تصمیم نهایی به عوامل مختلفی مانند سلامت عمومی کودک، نظر والدین و توصیه پزشک بستگی دارد.

مهمترین نکته: صرف نظر از زمان پیرسینگ، رعایت بهداشت و مراقبت‌های بعد از آن بسیار مهم است. انتخاب یک سالن پیرسینگ معتبر و استفاده از ابزارهای استریل، خطر عفونت را به حداقل می‌رساند.

نکات مهم برای جلوگیری و درمان عفونت پس از سوراخ کردن گوش

پس از سوراخ کردن گوش، رعایت نکات بهداشتی بسیار مهم است تا از بروز عفونت جلوگیری شود. برای این منظور، روزانه دو تا سه بار اطراف سوراخ را با آب گرم و صابون ملایم یا محلول ضدعفونی‌کننده‌ای که توسط متخصص پیرسینگ توصیه شده، تمیز کنید. همچنین، استفاده از پماد آنتی‌بیوتیک موضعی نیز می‌تواند در پیشگیری از عفونت موثر باشد. از لمس‌کردن سوراخ با دست‌های آلوده و قرار دادن آن در معرض آب آلوده مانند استخر یا جکوزی خودداری کنید. به‌طور کلی، بهتر است تا زمان بهبود کامل، جواهرات را از گوش خارج نکنید.

درمان عفونت:

در صورتی که پس از سوراخ کردن گوش، علائمی مانند قرمزی، تورم، درد، خارش یا ترشح مشاهده کردید، احتمالاً دچار عفونت شده‌اید. برای درمان عفونت، می‌توانید مراحل زیر را انجام دهید:

• تمیز‌کردن: دست‌های خود را با آب و صابون بشویید و سپس با استفاده از محلول نمکی گرم (یک قاشق چای‌خوری نمک در یک فنجان آب گرم) اطراف سوراخ را تمیز کنید.
• استفاده از پماد آنتی‌بیوتیک: مقدار کمی پماد آنتی‌بیوتیک بدون نسخه را روی محل عفونت بمالید.
• چرخاندن جواهرات: جواهرات را به آرامی بچرخانید تا محلول ضدعفونی و پماد به تمام قسمت‌های سوراخ برسد.

چه شرایط پزشکی من را از سوراخ کردن گوش باز می‌دارد؟

قبل از تصمیم‌گیری، بهتر است با پزشک خود مشورت کنید، به‌خصوص اگر دارای شرایط پزشکی زیر هستید:

• بارداری: به دلیل افزایش خطر عفونت، هرگونه پیرسینگ در دوران بارداری توصیه نمی‌شود.
• بیماری‌های مزمن: بیماری‌هایی مانند دیابت، هموفیلی، اختلالات خود ایمنی، بیماری‌های قلبی و هرگونه بیماری که روند بهبودی را کند می‌کند، می‌توانند خطر عفونت را افزایش دهند.
• مشکلات پوستی: وجود هرگونه ضایعه، بثورات پوستی، توده، بریدگی یا خال در محل مورد نظر برای سوراخ کردن، می‌تواند روند بهبودی را کند کرده و خطر عفونت را افزایش دهد.

توجه: اگر به هر یک از بیماری‌های ذکر شده مبتلا هستید، حتماً قبل از سوراخ‌کردن با پزشک خود مشورت کنید تا از عوارض احتمالی جلوگیری شود.

در چه سنی می‌توانیم گوش کودک را سوراخ کنیم؟

تصمیم‌گیری در مورد سن مناسب این عمل برای کودک، به عوامل مختلفی بستگی دارد. در برخی فرهنگ‌ها، این کار در سنین بسیار پایین انجام می‌شود، اما آکادمی اطفال آمریکا توصیه می‌کند تا زمانی که کودک بتواند از گوشواره‌های خود مراقبت کند، این کار را به تعویق بیندازید. اگر تصمیم به سوراخ کردن گوش کودک خود گرفتید، بهتر است از گوشواره‌های ساده و گرد استفاده کنید و از آویزهای بزرگ و سنگین خودداری کنید تا از آسیب دیدن لاله گوش جلوگیری شود.

چه کسی باید پیرسینگ را انجام دهد؟

برای پیرسینگ گوش، بهتر است به یک متخصص حرفه‌ای مراجعه کنید. برخی پزشکان اطفال نیز این کار را انجام می‌دهند. قبل از انتخاب محل سوراخ کردن، به نکات زیر توجه کنید:

• محیط بهداشتی: مطمئن شوید که محل کار تمیز و دارای نور کافی باشد.
• جواهرات باکیفیت: از جایی که از جواهرات ضد حساسیت استفاده می‌کند، انتخاب کنید.
• مجوز و تجهیزات: از متخصص بپرسید که آیا مجوز فعالیت دارد و از چه تجهیزات و روش‌های استریلیزاسیونی استفاده می‌کند.
• تجهیزات استریل: از مکان‌هایی که تجهیزات را در حمام عمومی استریل می‌کنند، خودداری کنید.

توصیه می‌شود از افرادی که قبلاً از خدمات این متخصص استفاده کرده‌اند، نظر بخواهید و چندین سالن پیرسینگ را مقایسه کنید تا بهترین انتخاب را داشته باشید.

جمع بندی

سوراخ کردن گوش یکی از رایج‌ترین روش‌های تغییر ظاهر است. با این حال، قبل از تصمیم‌گیری، بهتر است اطلاعات کافی در مورد آن داشته باشید. انتخاب یک سالن پیرسینگ معتبر، استفاده از جواهرات باکیفیت و رعایت بهداشت پس از سوراخ‌کردن، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. همچنین، افراد دارای بیماری‌های خاص مانند دیابت یا اختلالات خونریزی باید قبل از پیرسینگ، با پزشک خود مشورت کنند