سرویس فرهنگ و هنر - فیلم The Electric State مجموعه‌ای از ایده‌های با پتانسیل بالایی است که به راحتی در مسیر اشتباهی قرار گرفته‌اند و هدر رفته‌اند. ...

به گزارش سرویس فرهنگ و هنر جیرجیرک به نقل از فرادید - نتفلیکس در سال های اخیر بارها تلاش کرده است تا با ساخت فیلم های بلاک باستری گران قیمت جایگاهی مهم در چنین آثاری پیدا کند، اما عمده این تلاش ها مانند فیلم های هنری آن ها موفق نبوده است. فیلم الکتریک استیت جدیدترین تلاش این سرویس استریم است که در آن دوباره با میلی بابی براون، بازیگر سریال Stranger Things و برادران روسو، کارگردان های فیلم The Gray Man همکاری کرده اند. مشخصا ترکیب این گروه با کریس پرت می تواند نشان از تلاش نتفلیکس برای ارائه یک اثر برنده دیگر باشد، اما واقعا چنین اتفاقی رخ داده است؟

فیلم The Electric State داستان یک دختر نوجوان را دنبال می کند که پس از دوستی با یک ربات متوجه می شود که او توسط برادر گمشده اش فرستاده شده است. اتفاقات این فیلم در یک دنیای پسا آخرالزمانی در اواخر دهه ۹۰ میلادی جریان دارد و حال این دختر با این ربات یک ماجراجویی به سراسر کشور را برای یافتن برادرش آغاز می کند که در طول آن با خطرات و مشکلات زیادی مواجه خواهد شد. این فیلم علمی تخیلی اقتباسی از رمانی تحسین شده به همین نام اثر سایمون استالنهاگ است.

فیلم The Electric State تغییرات زیادی نسبت به منبع اقتباسش دارد و این موضوع ضربه زیادی به فیلم زده است

فیلم شروع جالبی دارد و از همان ابتدا نشان می دهد که پتانسیلی فراتر از ارائه یک فیلم سرگرم کننده و یکبار مصرف دارد، اما همه چیز آنطور که باید پیش نمی رود. فیلم کم کم مسیر اولیه خود را گم می کند و شاهد اثری هستیم که ظاهرا روح و هویت مشخصی ندارد. ما در حال تماشای یک فیلم نسبتا پساآخرالزمانی هستیم که کمترین انتظاری که می توانیم داشته باشیم این است که فضای خاکستری و مرده ای در فیلم مشاهده کنیم. اما این موضوع تا حد زیادی فدای تبدیل شدن آن به یک فیلم سرگرم کننده دارد و فیلم فضای رنگارنگی پیدا کرده است که حتی ربات ها هم طراحی ترسناکی ندارند.

اگر منبع اقتباسی وجود نداشت نمی توانستیم به این تصمیم ایرادی بگیریم، اما وقتی یک منبع اقتباس وجود دارد و لحن و هویت مشخصی را در آن شاهد هستیم، مشخصا دوست داریم که فیلم بیشتر یک اثر وفادار باشد. این وفاداری صرفا به معنای این نیست که بگوییم فیلم حتما باید اثری کاملا وفادار باشد؛ منظور این است که این عدم وفاداری و تغییرات باعث ضربه به داستان و کلیت فیلم شده است. به طور مثال تغییر لحن داستان به منظور جذب گروه های سنی بیشتر صورت گرفته است و در همین مسیر شاهد اضافه شدن شوخی های بیشتر با دیالوگ های سطح پایین تری هستیم که به دنیای و فضاسازی فیلم ضربه زیادی زده است.

درواقع نتفلیکس تلاش کرده است تا بودجه فیلم را توجیح کند و متاسفانه دلیل هزینه گزاف ساخت فیلم هرگز مشخص نمی شود. در هر حال فیلم می توانست یک ماجراجویی جمع وجورتر باشد تا به اثری این شکلی تبدیل شود. مشخصا کسانی که چندان ارتباطی با منبع اقتباس نداشته اند، ممکن است اهمیت زیادی به این موضوع ندهند، اما حتی بدون در نظر گرفتن این موضوع شاهد ضربه خوردن فیلم از این تغییرات هستیم. این موضوع باعث شده است تا شخصیت ها به شکلی که انتظارش را داریم شکل درستی نگیرند و درنهایت سرنوشت آن ها اهمیتی برای ما نداشته باشد.

درواقع فیلم نیاز دارد تا رابطه شخصیت اصلی با شخصیت ربات که از طرف برادرش فرستاده شده است، به حدی عمیق و تاثیرگذار به تصویر بکشد زمانی که به پایان فیلم نزدیک شویم نگران هر یک از آن ها باشیم. همچنین این موضوع باعث شده است تا تصمیمات شخصیت ها مثل شخصیت های شرور فیلم چندان جذاب یا منطقی به نظر نرسند؛ اگرچه بسیاری از این تصمیمات در ادامه قابل پیش بینی می شوند. فیلم لحظات خوب خود را هم دارد، اما درست زمانی که احساس می کنیم فیلم شاید بتواند به اثری بهتر تبدیل شود، تمام می شود!

میلی بابی براون نه تنها نمی تواند فیلم The Electric State را نجات دهد، بلکه خود یکی از مشکلات اصلی فیلم است

همچنین این موضوع باعث کاهش بیش از اندازه کیفیت و تاثیرگذاری بخش پایانی داستان می شود. درواقع پایان فیلم می توانست بخشی تاثیرگذاری برای فیلم باشد که همزمان احساسات و اینکه آیا تصمیمات گرفته شده درست اشتباه هستند، به چالش بکشد. فیلم این فرصت طلایی را دارد، اما از آن قرار نیست استفاده کند. همه چیز محیا و آماده به نظر می رسد، اما در لحظه آخر همه از میز بلند می شوند تا همه چیز دست نخورده یا نصفه باقی بماند. حتی اینکه ممکن است داستان فیلم ادامه پیدا کند، کوچک ترین هیجانی قرار نیست در ما ایجاد کند، اما آیا این همه مشکلات است؟

مشکلات کارگردانی یا فیلمنامه بدون شک وجود دارد و برادران روسو صرفا فیلمی از نظر ظاهری زیبا را خلق کرده اند و خبری از کیفیت کاری آن ها در دنیای سینمایی مارول نیست. در مقابل دیالوگ نویسی فیلم را هم گفتیم که مشکلاتی دارد و متاسفانه بیش از حد برخی از دیالوگ ها سطحی هستند. مشخصا نمی توانم همه این مشکلات را گردن تیم سازنده فیلم بیندازم؛ چرا که سیاست نتفلیکس در ساخت بلاک باسترها برخلاف فیلم های کوچک تر یا جمع وجورتر استودیو فاصله زیادی دارد و تصمیمات اشتباهی زیادی همواره می گیرد.

صد البته پرت می تواند از بازی در نقش های تکراری دوری کند و نشان دهد می تواند نقش های متنوع تری بازی کند؛ همانطور که پیش از این هم آن را نشان داده است، اما متاسفانه شاهد چنین موضوعی نیستیم. هرچند رابطه او با دوستی رباتی اش از نکات مثبت فیلم است و درواقع نسخه ضعیف تر رابطه استار لرد با راکت راکون می توانیم در نظر بگیریم، اما نقش او می توانست کاربرد بیشتر و جذاب تری در فیلم داشته باشد تا اینکه شوخی های درجه چندم و صحنه های اکشن صرفا به او واگذار شود.

پرت درنهایت نقشی را بازی می کند که از او خواسته اند و بازی نسبتا قابل قبولی هم دارد و همچنین جیانکارو اسپوزیتو همان نقش تکراری را بازی می کند و به طور کلی شخصیت استنلی توچی هم یک شخصیت شرور بدون اهداف درست و حسابی به تصویر کشیده می شود، اما در مورد میلی بابی براون می توان گفت انتخاب او از همان ابتدا اشتباه بوده است. بدون شک نتفلیکس احتمال داشت بدون براون هرگز به سمت فیلم الکتریک استیت نرود و شاید این بازیگر جوان محبوبیت زیادی دارد، اما نتوانسته است شخصیت قابل لمس و جذابی را به تصویر بکشد.

براون همان بازی آثار قبلی خود را دارد و در اینجا کمتر باید شوخی کند و بامزه باشد و حتی بازی به مراتب ضعیف تری هم دارد، اما این موارد صرفا بخشی از مشکلات براون هستند. او نمی تواند ارتباط خوبی با شخصیت های رباتی داشته باشد و حتی نمی تواند ارتباط خوبی با شخصیت پرت پیدا کند و تمامی روابط در فیلم ظاهری هستند. براون لحظات خوب خودش را هم دارد، ام به حدی کافی نیستند که باعث شود فیلم به اثری بهتر تبدیل شود و شخصا به فرشته نجات فیلم تبدیل شود. در عوض با بازی که در طول فیلم دارد، خود به مشکل بزرگی تبدیل شده است.

فیلم The Electric State اثری است که توانایی سرگرم کردن بیننده را دارد، اما به شرطی که آن را جدی نگیریم و بدون شک چندان به منبع اقتباس آن توجه نکنیم. فیلم تغییرات گسترده ای نسبت به رمان آن داشته و همین موضوع ضربه بدی به فیلم وارد کرده است. هدف فیلم جذب بینندگان کم سن و سال تر هم بوده است و احتمال دارد در این موضوع موفق هم باشد، اما فیلم اثری کاملا فراموش شدنی مثل بسیاری از بلاک باسترهای نتفلیکس است که حتی بازیگرانی مثل کریس پرت و میلی بابی براون تا تیم برادران روسو هم توانایی نجات آن را ندارند.