سرویس فرهنگ و هنر - هما از کلیدی‌ترین شخصیت‌های سریال پایتخت است؛ جدی‌ترین و عاقل‌ترین عضو از خانواده پایتخت که معمولاً ویژگی‌های ثابتی را هم حفظ می‌کند؛ مثلاً اهل دروغ نیست و هر جا هم نقی وارد پنهانکاری می‌شود هشدار می‌دهد که راستش را بگوید یا کار‌های خارق‌العاده دیگر شخصیت‌ها را انجام نمی‌دهد. هما نه تنها در سریال که در میان کاراکتر‌های زن‌های خوب و البته کلیشه‌ای سریال‌های تلویزیونی نیز درست پردازش شده و شعاری نشده است. ...
به گزارش سرویس فرهنگ و هنر جیرجیرک به نقل از فرادید - «پایتخت» تمام شد، اما شخصیت هایش نه، آنها هنوز برای مخاطب ادامه دارند، تکیه کلام هایشان، شوخی هایشان، رفتار و کنش و واکنش هایشان در قصه هنوز هم توسط مخاطب قضاوت می شود و ویدئوهایش می چرخد.
شاید از میان ۲۲ قسمت از سریال مهمترین سکانسی که توانست بحث برانگیز و واکنش برانگیز باشد سکانس دعوا و جدال نفسگیر بهتاش و نقی باشد. سکانسی که مخاطبانش بیشتر طرف نقی و بهتاش را گرفته و این دو در معرض توجه قرار گرفتند، اما طرف دیگر این بحث هما بود که نه فقط در این سکانس در کل سریال حضوری پررنگ و تأثیرگذار داشت.
هما از کلیدی ترین شخصیت های سریال «پایتخت» است؛ جدی ترین و عاقل ترین عضو از خانواده «پایتخت» که معمولاً ویژگی های ثابتی را هم حفظ می کند مثلاً اهل دروغ نیست و هر جا هم نقی وارد پنهان کاری می شود هشدار می دهد که راستش را بگوید یا کار های خارق العاده دیگر شخصیت ها را انجام نمی دهد.
با این حال این میزان از صادق بودن، عاقل و پخته بودن و جدی بودن این شخصیت در میان دیگر کاراکتر های سریال بیرون نزده است و اتفاقاً تعادل ایجاد کرده است. نه تنها در سریال که در میان کاراکتر های زن های خوب و البته کلیشه ای سریال های تلویزیونی نیز درست پردازش شده و شعاری نشده است.
این نقد به بیشتر سریال های تلویزیونی و اساساً سریال خانگی یا سینما وارد است که نقش های زنان یا کمرنگ است یا منفعل، اما هما نقطه عطف خیلی از موقعیت های اصلی پایتخت است. زنی که تصمیم ساز و تعیین کننده است و نگاهش می تواند نقطه وصل و اتحاد یک خانواده باشد. در همان سکانس معروف جدال نقی و بهتاش که شاید می توانست به شکاف و عدم درک دو نسل منتج شود این هما است که می آید تا بر پایان این دعوا نقطه بگذارد و از همسرش دفاع کند.
حتی اگر به زعم خیلی ها از جمله بهتاش به هندی بازی تعبیر شود، اما هما قرار است نشان دهد اگر گاه و بیگاه رفتار همسرش را نقد می کند، اما در بزنگاه تمام قد در کنارش است و او را قدر می داند. همسری که تا قبل از آن سکانس بیشتر شاهد حرص دادن هایش بوده ایم و هما هم بیشتر در حال نصیحت و حرص خوردن و درست کردن خرابکاری های نقی بوده است.
شاید بخش مهم همه آنچه در این نوشتار می آید به متن و شخصیت پردازی درست و به اندازه هما برگردد، اما نمی توان از بازی روان و رئال و صمیمانه ریما رامین فر هم غافل شد و نادیده اش گرفت. پایتخت با شمایل هما نشان داد که یک مادر درست و واقعی چگونه می تواند تنش ها را به آرامش تبدیل کند و با دیالوگ «آدم که خانواده اش را ول نمی کند» بهتاش را دوباره به جمع خانوادگی شان بازگرداند؛ همان دیالوگی که در قسمت آخر وقتی بعد از برملا شدن همه فریبکاری و پنهانکاری ها صمیمیت خانواده را از هم می پاشد و به فروپاشی کامل می رساند دوباره از دهان بهتاش به خود هما تحوبل داده می شود تا مانیفستی برای الگوی یک خانواده واقعی باشد.