سرویس فرهنگ و هنر - سون کی چونگ بعد از استقلال کره تبدیل به نماد وطن پرستی این کشور در مسابقات ورزشی شد. ...
به گزارش سرویس فرهنگ و هنر جیرجیرک به نقل از آسمونی - سون کی چونگ که فاتح ماراتن المپیک 1936 شده بود، حتی اطلاعی نداشت كه در این مسابقات علاوه بر مدال، یك ماسك برنزی نیز به قهرمان ماراتن اعطا خواهد شد. این ماسك در قرن هفتم یا هشتم قبل از میلاد در كورینث یونان ساخته شده بود و ارنست كورتیوس (باستان‌شناس آلمانی) در سال 1875 آن را در كاوش‌هایی كه در دشت المپیاد انجام داد، پیدا كرد، اما سون به سرعت استادیوم را ترك كرد و جایزه روی دست مسئولین مربوطه ماند!
با این همه سون در بازگشت به كشور خود، همچون اسطوره‌ها و افسانه‌ها مورد استقبال قرار گرفت. به هرحال او اولین كره‌ای بود كه در المپیك قهرمان شده بود. اما روزنامه بومی كره‌ای دونگ آ ایلبو تصویری از سكوی قهرمانی ماراتن چاپ كرد درحالی كه پرچم ژاپن را از روی گرمكن قهرمان پاك كرده بود. این عمل موجب خشم حاكمان ژاپنی شد و این روزنامه را به مدت 9 ماه تعطیل كردند. ضمن آن كه هشت نفر از كاركنان این روزنامه را هم به زندان افكندند.
استقلال كره
در زمان جنگ جهانی دوم و به سال 1942 ژاپن و كره مجدداً با یكدیگر به نبرد پرداختند و پس از شكست ژاپن در جنگ، كره مستقل و به دو بخش شمالی و جنوبی تقسیم شد. مردم قدرشناس كره هم هیچ‌گاه حركت وطن‌پرستانه سون را فراموش نكردند. سون پس از پایان جنگ جهانی دوم، نزد شهردار برلین رفت و از او درخواست كرد كه در لیست قهرمانان و ملیت آنها ـ كه روی دیواره استادیوم المپیك برلین حك شده بود ـ تغییراتی به وجود آورند و نام ژاپن را از جلوی نام سون به «كره‌جنوبی» تغییر دهند! طبیعی بود كه شهردار این كار را قبول نكند. اما علاقه سون به سرزمین مادری‌اش به حدی بود كه شب هنگام با میخ و چكش نام كره را جلوی اسم خود حك كرد!
البته مسئولین مجدداً نام ژاپن را جلوی اسم وی حك كردند. به هرحال سون در تمام این دوران ارتباط خود را با ماراتن قطع نكرد. او به عنوان مربی علاوه بر سوه‌یون بوك (كه درسال 1947 ركورد 2:25:39 ساعت را برجای نهاد)، شاگردان بزرگ دیگری نیز تربیت كرد. از جمله هام كی یونگ (قهرمان ماراتن بوستون در سال 1950) و هوانگ یونگ چو (قهرمان المپیك بارسلونا). در المپیك لندن (1948) كره‌ای‌ها هیچ كسی را شایسته‌تر از سون ندیدند كه پرچم كشور تازه استقلال یافته‌شان را حمل كند. مدتی بعد نیز او را به سمت ریاست سازمان تربیت‌بدنی كره برگزیدند.
به هنگام میزبانی شهر سئول در المپیك 1988 نیز پیرمرد 76 ساله‌ای مشغل بازیها را به استادیوم آورد كه برای تمام وطن‌پرستان كره‌ای آشنا بود، سون كی چونگ این لحظه، لحظه‌ای باشكوه از شور و احساسات ملی بود كه او برایش اشك ریخته بود. دو سال قبل از این المپیك، آلمانی‌ها نیز به یاد سون افتاده بودند و ماسك 21.5 سانتیمتری برنزی را ـ كه به مدت 50 سال در موزه برلین نگاه داشته بودند ـ با كمك و پیگیری یك روزنامه یونانی به موزه ملی كره اعطا كردند و سرانجام ماسك برنزی در سال 1986 به سون كی چونگ رسید. در هفتم مارس 1987 این ماسك به عنوان یك گنجینه ملی كره برگزیده شد. این نهصد و چهارمین گنجینه ملی تاریخ كره بود.
به سمبل ناسیونالیسم كره‌ای یك حكم ملی لیاقت نیز اعطا شد و اندكی بعد او زندگینامه خود را چاپ كرد. نام این كتاب، گویای تمام زیبایی‌های زندگی این قهرمان بود: سرزمین مادری من و دوی ماراتن. وقتی در سال 1992 هوانگ یونگ چو قهرمان ماراتن شد، سون كه برای دیدن مسابقه او به شهر بارسلونا رفته بود، گفت:
اكنون می‌توانم با خیال راحت بمیرم. زیرا یك كره‌ای با پرچم كره قهرمان ماراتن المپیك شده است!
ده سال بعد و در نیمه شب پانزدهم نوامبر 2002 ذات‌الریه قهرمان بزرگ را از پای درآورد و او در قبرستان ملی دائه‌جون به خاك سپرده شد. كره‌ای‌ها حتی پس از مرگ نیز وی را فراموش نكردند. فرمان ورزشی لیاقت و كمربند اژدهای آبی از دیگر هدایایی بود كه بعد از درگذشت سون به وی اعطا شد. كمی بعد نیز پارك یادمان سون كی چونگ ساخته شد. از سال 2006 نیز از روی ماسك برنزی اعطا شده به سون، ماسك مشابهی ساخته شد تا به برندگان مسابقه ده كیلومتر، نیمه ماراتن و ماراتن سون‌كی‌چونگ اهدا شود. ارزش كار مردم قدرشناس كره، كمتر از شاهكارهای دوران جوانی سون نیست.