سرویس فناوری - گزارش جدیدی که در تاریخ یک آوریل توسط آژانس فضایی اروپا (ESA) منتشر شد، تصویری روشن از آلودگی فضایی پیرامون سیاره‌مان ارائه می‌دهد. ...

به گزارش سرویس فناوری جیرجیرک به نقل از فرادید - طبق جدیدترین گزارش آژانس فضایی اروپا (ESA) درباره محیط فضا، اگر اوضاع تحت کنترل قرار نگیرد، فضای اطراف سیاره مان ممکن است آن قدر با زباله های فضایی شلوغ شود که دیگر نتوان از برخی مدارها استفاده کرد.

گزارش یادشده که در یکم آوریل منتشر شد، نشان می دهد اگرچه به تدریج استانداردهای جدیدی برای کاهش زباله های فضایی به کار می روند، این اقدامات برای جلوگیری از برخورد قطعات فعلی در مدار با یکدیگر کافی نیستند. چنین برخوردهایی می توانند در فرآیندی توقف ناپذیر به نام «سندرم کسلر» باعث ایجاد توده هایی خطرناک از زباله شوند. آژانس فضایی اروپا در بیانیه ای گفت:

بر اساس تخمین ها، تعداد واقعی زباله های فضایی بزرگ تر از یک سانتی متر (به اندازه ای که بتوانند خسارت های فاجعه بار به بار آورند) ممکن است بیش از ۱٫۲ میلیون عدد باشد که بیش از ۵۰ هزار مورد از آن ها بزرگ تر از ۱۰ سانتی متر هستند.

به گفته آژانس فضایی اروپا (ESA)، برخورد با شیئی به قطر یک سانتی متر (تقریباً به اندازه ی نخود) می تواند سامانه های ماهواره ای مهم را از کار بیندازد، در حالی که اشیاء بزرگ تر ممکن است ایستگاه فضایی بین المللی (ISS) را سوراخ کنند.

در بیانیه ی این آژانس آمده است: «هر چیزی بزرگ تر از ۱۰ سانتی متر می تواند یک ماهواره یا فضاپیما را تکه تکه کند.» این هشدار پس از آن داده شد که در سال ۲۰۱۶، تنها یک ذره ی بسیار ریز (در ابعاد تنها چندهزارم میلی متر) باعث ایجاد ترک ۷ میلی متری در شیشه ی پنجره ی ماژول کاپولا در ایستگاه فضایی بین المللی شد.

گزارش ESA همچنین توضیح می دهد که چگونه تغییرات اخیر در ترافیک فضایی، مشکل موجود زباله های فضایی را تشدید کرده اند. این گزارش سه عامل اصلی را مطرح می کند که باید در برنامه ریزی عملیات فضایی پایدار مورد توجه قرار گیرند: حجم ترافیک، نوع فضاپیما و تعداد اپراتورهای تجاری.

امروز تعداد پرتاب های فضایی بیشتر از هر زمان دیگری است و بسیاری از فضاپیماهایی که پرتاب می شوند، سامانه های کوچکی هستند که به شکل منظومه های ماهواره ای بزرگ در مدار مستقر می شوند. به بیان دیگر، درحالی که مدار زمین مملو از زباله است، اکنون زباله های بالقوه بیشتری به آن افزوده می شود.

اگرچه زباله های فضایی برای همیشه در فضا باقی نمی مانند (برخی در جو زمین می سوزند و برخی دیگر دوباره به زمین برخورد می کنند)، میزان زباله هایی که از مدار خارج می شوند، بسیار کمتر از میزان زباله های اضافه شده به مدار است.

زباله های فضایی با هر برخورد به قطعات کوچک تر تقسیم می شوند و از همین طریق «خودشان را تولید می کنند». در فضای اطراف زمین چیزی وجود ندارد که سرعت این قطعات را کم کند؛ زیرا تا وقتی با چیزی برخورد نکنند یا مدارشان به اندازه ای کاهش پیدا نکند که وارد جو شوند و بسوزند، به حرکت ادامه می دهند. این یک چرخه ی معیوب است: هر چه زباله بیشتر شود، احتمال برخورد هم بیشتر می شود و هر چه برخوردها بیشتر شوند، زباله ی بیشتری تولید خواهد شد.

آژانس فضایی اروپا توصیه می کند برای کاهش تولید زباله های جدید، فضاپیماها طوری طراحی شوند که در مدت حداکثر پنج سال پس از پایان عمرشان در جو بسوزند؛ این مدت پنج برابر کمتر از توصیه ی قبلیِ ۲۵ ساله است. به گفته ی این سازمان، برای زباله هایی که همین حالا در مدار زمین هستند، مرحله ی بعدی، حذف فعال آن هاست، پیش از آنکه این مشکل از کنترل خارج شود.

فضاپیمای ClearSpace-1 آژانس فضایی اروپا که قرار است در سال ۲۰۲۸ پرتاب شود، نخستین مأموریتی خواهد بود که قصد دارد یک ماهواره ازکارافتاده را از مدار بگیرد و حذف کند. این مأموریت اولین نمایش عملی از حذف فعال زباله های فضایی خواهد بود.

منبع: خبرآنلاین