سرویس سلامت - آسپرین هم فن حریف و آسپرین هم فن حریف و استیل‌سالیسیلیک اسید و برای جلوگیری از لخته شدن خون و کاربرد و عوارض مصرف آسپرین ...
به گزارش سرویس سلامت جیرجیرک به نقل از نیک صالحی - آسپرین هم فن حریف را با هم در متن زیر خواهیم خواند. آسپرین دارویی است که شاید کمتر کسی یک بار از آن استفاده نکرده باشد. بیش از یک قرن به عنوان مسکن و تب بر استفاده شده است ولی امروزه مصرف اصلی آسپرین به عنوان جلوگیری از لخته شدن خون در رگها می باشد. با ما همراه باشید.
آسپرین هم فن حریف
داستان تولد یک ابردارو آسپرین دارویی است که شاید کمتر کسی یک بار از آن استفاده نکرده باشد.
این دارو این قدر محبوب و مشهور است که حتی اگر سراغ پدر بزرگ ها و مادربزرگ هایتان هم بروید
آن را می شناسند.
آسپرین جزو کشفیات پزشکی بود که دنیا را خیلی تکان داد.
مثل یک مهندس همه فن حریف وارد میدان شد و بسیاری از بیماری های معروفی که ما می شناسیم کله
پا کرد؛ از سردرد و تب بگیر تا سرطان و آلزایمر.
بی خود نیست که آمریکایی ها، آسپرین را جزو چیزهایی می دانند که بدون آن نمی توانند زندگی کنند.
برای به اینجا رسیدن آسپرین و تبدیل آن به قرص هایی که به راحتی آن را استفاده کنیم خیلی ها
زحمت کشیده اند.
استیل سالیسیلیک اسید
این مطلب، داستان تلاش همه آنهاست.
سالروز کشف آسپرین ۱۰ آگوست (۱۹مرداد) ۱۸۹۷ شاید برایتان جالب باشد که بدانید اثر مواد مشابه آسپرین از زمان یونان
باستان مورد توجه بوده است.
آنها از برگ و پوست درخت بید برای پایین آوردن تب استفاده می کردند.
برگ و پوست درخت بید ماده ای دارند به نام سالیسین که شباهت زیادی به استیل سالیسیلیک اسید دارد.
استیل سالیسیلیک هم همان نام شیمیایی آسپرین است.
در سال۴۰۰ قبل از میلاد مسیح، بقراط ـ پزشک نامدار یونانی ـ برای درمان سردرد یک نوع چای که
از برگ های زرد بید تشکیل شده بود، تجویز می کرد.
اما تا سال۱۸۰۰دانشمندان نتوانستند بفهمند دلیل تأثیرات مسکن برگ بید وجود ماده ای به نام سالیسیلیک اسید است.
البته تأثیرات جانبی استفاده از سالیسیلیک اسید در آن زمان خیلی زیاد بود و افردی که از آن استفاده می
کردند دل درد می گرفتند یا دچار خارش دهان و حساسیت لثه ها می شدند.
در سال ۱۸۳۲، یک شیمیدان فرانسوی ۳۷ ساله به نام چارلز هارت یک ماده شیمیایی دیگر را با سالیسیلیک اسید
مخلوط کرد و به نتایج مطلوب تری رسید.
اما کار او یک ایراد بزرگ داشت.
یک ابردارو
روش تولید دارو، خیلی سخت بود و زمان زیادی می گرفت.
این قضیه سبب ناراحتی و نا امیدی گرهارت شد و او ادامه کار را رها کرد.
تولد آسپرین سال ۱۸۹۷ بود.
فلیکس هافمن یک شیمیدان آلمانی بود که در مونیخ شیمی خوانده بود و از سال ۱۸۹۴ در آزمایشگاه های داروسازی
بایر مشغول به کار بود.
هافمن در این سال ها روی تولید داروهای مسکن متمرکز شده بود.
پدر هافمن از بیماری آرتریت رنج بسیار می برد و هافمن همیشه دنبال راهی بود تا دردهای پدرش را تسکین
بدهد.
استیل سالیسیلیک اسید
۶۵ سال از روزی که گرهارت نظریه خود را برای تولید یک گونه جدید از سالیسیلیک اسید ارائه کرده بود
گذشته بود.
هافمن به فکر افتاد روی روش های تولید آسپرین متمرکز شود.
و قبلاً روی روش های تولید مسکن های خیلی قوی و داروهای مخدر مثل مورفین و هروئین تحقیقات زیادی کرده
بود.
.
منبع: نشریه همشهری