سرویس سرگرمی - این عکس‌ها از پِکینگ (Peking) که اکنون به نام پکن (Beijing) شناخته می‌شود، توسط توماس چایلد در دهه‌های ۱۸۷۰ و ۱۸۸۰ گرفته شده‌اند و ما را با آخرین سال‌های امپراتوری چین قدیم آشنا می‌کنند. ...

به گزارش سرویس سرگرمی جیرجیرک به نقل از فرادید - فرادید|  ماه مه ۱۸۷۰، توماس چایلد از سوی خدمات گمرک دریایی امپراتوری به عنوان مهندس گاز در پکن استخدام شد. این مرد انگلیسی ۲۹ ساله، همسر و سه فرزند خود را ترک کرد تا یکی از حدود ۱۰۰ خارجی ساکن پایتخت آخرین دودمان چینگ شود. او دوربینش را هم با خود برد. چایلد برخلاف عکاسان هم عصر خود، به جای بازگشت به خانه و انتشار عکس هایش برای شهرت آنی، تصمیم گرفت در چین بماند. 

به گزارش فرادید، این به آن معنا بود که آثارش تا حدی نادیده گرفته شد، اما همچنین این به این معنا بود که به عنوان یک سخنور مسلط به زبان ماندارین و ساکن شناخته شده در پکن، چایلد فرصت دسترسی به رویدادها و افرادی را داشت که هم عصرانش این فرصت را نداشتند. 

در طول بیست سال بعد، او حدود ۲۰۰ عکس گرفت که نخستین تصویر جامع از رسوم، معماری و مردم در دوران آخرین دودمان سلطنتی چین است. 

عکسی که بخشی از دیوار بزرگ چین را نشان می دهد و گذرگاه نانکو را شامل می شود که به مغولستان منتهی می شود

چایلد دیوار بزرگ چین و همچنین پاگوداها، معابد، پل ها، بنادر شلوغ، حاشیه های جاده های سنگی و مغازه های ساده را عکاسی کرد. او عمل تخریب دیوارهای کاخ های آسیب دیده به خاطر پوسیدگی یا جنگ و بازیافت سنگ ها برای ساخت و سازهای دیگر را مستند کرد. در زیرنویس ها، نامه ها و یادداشت هایش از خیابان های کثیف، حشرات و آلودگی موش ها شکایت می کرد. او به آرامی خرافات محلی، صدای ناقوس معابد که در «ناهنجاری هماهنگ» به صدا در می آمد و مراسم تدفینی که «در تجمل و هزینه بی نظیر هستند» را به سخره می گرفت. 

سال ۱۸۸۹، توماس چایلد به انگلستان بازگشت. او همچنان به چین علاقمند بود و برای خانه اش در حومه لندن، نامی چینی برگزید که به معنای «استودیو آرامش جاویدان» بود. او در سال ۱۸۹۸ هنگام واژگون شدن ارابه اش کشته شد. خانواده اش برخی از اسناد و عکس های او را حفظ کردند.

عکسی از محمل سنتی که عروس را به مراسم عروسی اش می برد. این سفر در محمل نماد انتقال عروس از یک خانواده به خانواده ای دیگر است

نمایی از «جاده روح» در مقبره های امپراتوری خارج از پکن. این خیابان مزین به ۲۴ مجسمه حیوانی از جنس سنگ، ۱۲ عدد از آن ها ایستاده و ۱۲عدد خوابیده بود که نماد راه منتهی به بهشت بودند

(چپ) نمایی از پاگودای تپه های معطر که بخشی از صومعه بزرگ زونگجینگ بود. پاگودا با کاشی های لعابی زرد، سبز، بنفش و آبی تزئین شده است. (راست) پاگودای معبد تیانینگ از قرن دوازدهم که چند مایل از دروازه غربی شهر فاصله دارد. این یکی از قدیمی ترین ساختمان های پایتخت است. مانند بسیاری از پاگوداهای دوران سلسله لیائو، این ساختار محکم است. یک اتاقک مهر و موم شده زیرزمینی، آثار مقدس بودایی، تندیس ها و متون سوترا را در خود نگه می دارد که هنگام ساخت پاگودا در آن قرار داده شده اند

نمایی از پل کمربند یشم که هنوز در زمین های باغ تابستانی در ساحل غربی دریاچه کونمینگ ایستاده است. این پل قوسی (طراحی سنتی چینی)، گذرگاه کشتی اژدهای امپراتور را میسر می کرد

عکسی از یک «لاما» یا راهب تبتی بودیست و شاگردش که هر دو تسبیح و دسته هایی از «سوترا» یا متون مذهبی در دست دارند. روی میز پشت آن ها مجسمه های برنزی و اشیاء مقدس مذهبی تبتی از جمله یک فنجان جمجمه با یک بودای برنزی و یک مجسمه منجوشری قرار دارد. این یکی از نخستین پرتره های عکاسی از یک شخصیت مذهبی در پکن است

نمایی از کانال بزرگ، مهم ترین کانال در پکن. در طول دودمان چینگ، این مسیر آبی برای حمل غلات و سایر کالاها به پکن بسیار مهم بود که شمال و جنوب چین را به هم متصل می کرد

نمایی از یک ابزار برنزی در رصدخانه امپراتوری نجوم. این مکان یک مرکز تحقیقاتی پیش تلسکوپی است که در دوران دودمان مینگ ساخته شده و در دوران دودمان چینگ گسترش یافته بود

نمایی از سرزمین هایی که مسافران قرن نوزدهم با آن مواجه می شدند، هنگام سفر به دیوار بزرگ چین. چایلد در طول سفرهایش، با تجهیزات عکاسی حساس و نگاتیوهای صفحه شیشه ای از این منطقه عبور کرد

نمایی از دروازه فواره در یوآن مینگ یوآن یا باغ روشنایی کامل. از سال ۱۷۰۹، امپراتور چینگ کانگ شی، ساخت این استراحتگاه باغی را آغاز کرد که از کاخ ها، باغ ها و فواره های بزرگ اروپایی الهام گرفته بود. بخش عمده ای از یوآن مینگ یوآن در جنگ دوم تریاک نابود شد. 

نمایی از خیابانی در پکن. 

نمایی از شهر ممنوعه از آن سوی خندق امپراتوری. این عکس سیستم های استحکامات چینی قرن های ۱۵ و ۱۶ را نشان می دهد که امروزه وجود ندارند. 

نمای جلویی از تپه وان شوشان یا تپه طول عمر در زمین های باغ تابستانی. 

نمایی از مسافران قرن نوزدهم و شترهایشان در جاده ابریشم در چین. به گفته چایلد، از شترهای باختری که با دو کوهانشان شناخته می شوند، برای حمل استفاده میشد. 

این تنها عکس شناخته شده از زمین های معبد ابر آبی است. ساختمان های چوبی اطراف پاگودای تخت الماس در طول شورش مشت زن ها تخریب شدند. 

نمایی از طاق یادبود در ورودی مقبره های مینگ خارج از پکن. 

نمایی از یک صحنه خیابانی مقابل یک فروشگاه توتون در منطقه ای از پکن که به نام شهر چینی شناخته می شود. 

نمایی از پل هفده قوسی، بزرگ ترین پل باغ امپراتوری در زمین های باغ تابستانی. این عکس از پل شامل گاو برنزی می شود که دریاچه کونمینگ را نظاره می کند. گاو برنزی که سال ۱۷۵۵ قالب گیری شد و روی دریاچه به امید جلوگیری از سیلاب ها کار گذاشته شد، زیرا گفته شده که گاو دارای قدرت خاصی روی آب است. 

نمایی از زونگلی یامن، دفتر امور خارجه دولت چینگ. این دفتر که توسط پرنس گونگ در سال ۱۸۶۱ تأسیس شد، به عنوان یک آژانس اداری برای رسیدگی به درخواست های وزیران خارجی به چین از منطقه دیپلماتیک پکن خدمت می کرد. 

برج دروازه چیانمِن و دیوارهای شهر، پکن، ۱۸۷۵

رصدخانه، پکن، حدود ۱۸۷۵

طاق باستانی در ژویون گوان، شمال پکن، ۱۸۷۷

صندلی حمل مأموارن عالی رتبه، بیرون از عمارت کلاه فرنگی وزیر اسپانیا، پکن، ۱۸۷۷

محملی که با اسب حمل می شد، حدود دهه ۱۸۷۰

مترجم: زهرا ذوالقدر