سرویس سرگرمی - این کشف چشمگیر که قدمت آن به قرن اول پیش از میلاد برمی‌گردد، نه تنها منجر به پیدا شدن آثار باستانی بی‌نظیری شد، بلکه برای نخستین‌بار وجود سکونتگاهی از دوران داچیای باستان در منطقه‌ای را تأیید کرد که پیش‌تر هیچ مدرکی از آن در دست نبود. ...

به گزارش سرویس سرگرمی جیرجیرک به نقل از فرادید - فرادید| در بهار سال ۲۰۲۵، در منطقه ی بریزا از شهرستان مورش در رومانی دو نفر با کمک دستگاه فلزیاب به کشف خارق العاده ای دست یافتند. دیونیسی-اورل مولداوان و زاهان سباستیان-آدریان با استفاده از دستگاه فلزیاب، گنجینه ای نقره ای از داچیای باستان را کشف کردند که قرن ها زیر خاک مدفون مانده بود. 

به گزارش فرادید، این کشف چشمگیر نه تنها منجر به پیدا شدن آثار باستانی بی نظیری شد، بلکه برای نخستین بار وجود سکونتگاهی از دوران باستان را در منطقه ای تأیید کرد که پیش تر هیچ مدرکی از آن در دست نبود. 

طبق بیانیه رسمی شهرداری بریزا در شهرستان مورش، این کشف وجود سکونتگاه داچیایی را در منطقه ی بریزا برای نخستین بار اثبات می کند و انتظار می رود در کاوش های باستان شناسی آینده، محل دقیق سکونتگاه یا دژ احتمالی مرتبط با این گنجینه شناسایی شود. 

داچیا (Dacia) منطقه ای باستانی بود که بخش عمده ای از رومانی امروزی را دربر می گرفت. در قرن نخست پیش از میلاد، مردم بومی موسوم به «داس» در این سرزمین سکونت داشتند و به داشتن مهارت های بالا در صنایع فلزکاری، سفالگری و نساجی معروف بودند. منابع معدنی غنی این منطقه به ویژه طلا و نقره نقش مهمی در اهمیت راهبردی آن برای امپراتوری روم داشت. سال ۱۰۶ میلادی، امپراتور تراژان این سرزمین را فتح و آن را به یکی از استان های مهم امپراتوری روم تبدیل کرد. 

در تصویر بالا نحوه ی استفاده از زیورآلات را می بینید

این گنجینه شامل شش قطعه زیورآلات با طراحی های ظریف می شود، از جمله یک دست بند نقره ای از جنس فلز با نقوش گیاهی، دو فیبولای (سنجاق سینه ی سنتی) گره خورده، یک فیبولای کوچک تر با چهار گره، گردنبندی با سه آویز میخ مانند و کمربندی از جنس صفحه های بیضی شکل که با اتصالاتی به هم متصل شده اند. یک صفحه ی مستطیلی با نقش خورشیدی نیز احتمالاً به این کمربند تعلق دارد. وزن کلی این مجموعه حدود ۵۵۰ گرم است و به نظر می رسد متعلق به یکی از اعضای بلندپایه ی اشراف داس بوده که در مراسم خاص به عنوان نمادی از جایگاه اجتماعی از آن استفاده میشده است. 

مدفون کردن این گنجینه شاید پیشکشی به ایزدی ناشناس یا تلاشی برای مخفی کردن آن در دوران آشوب و ناامنی باشد. صرف نظر از دلیل مدفون کردن، وجود این گنجینه در بریزا، وجود سکونتگاه داس ها در این ناحیه را تأیید می کند؛ حقیقتی که تاکنون ناشناخته مانده بود. این کشف مسیرهای تازه ای را برای پژوهش های باستان شناسی می گشاید، با این امید که در بررسی های آینده محل دقیق سکونتگاه یا استحکامات وابسته به این گنجینه کشف شود. 

این آثار به شکل قانونی به نهادهای دولتی تحویل داده شده اند و هم اکنون تحت نظارت موزه شهرستان مورش نگهداری می شوند. این موزه قصد دارد این گنجینه را مستند، بررسی و برای بازدید عموم به نمایش بگذارد تا مردم بتوانند با تاریخ و فرهنگ غنی داس ها آشنا شوند.

مترجم: زهرا ذوالقدر